Rowwen Heze November
Ut waas 12 oor, in venlo ut waor tied um naor hoes te gaon
Toen iemand zei heej loêp es mej, ut is heer nog neet gedaon
Ik keek ow aan en ik schrok d'r vaan, ik háj ow jaore neet gezeen
Geej waar nog moei, net zo moei ás toen gans in ut begin
Op ut kerkplein, in November zág ik ow veur den ierste kier
De wind dae weide daor ow hoar en ik zág ut gevaor
Ik zág mien hand al in ow hand en ik docht loêp doer loêp doer
Onderwaeg heb ik meej zelf verteld, ut waas ni mier dán un blaad dát velt
Már un blaad det velt en un book giet dicht már wat bleef dát was ow gezicht
Overdaag de zon en snachts de moan, ik kos ow oêge neet wirstoan
Ik doch mier aan ow dan aan mejzelf ik doch daage aan en stuk
Wat is dit nou, moeîe vrouw, dit is weggegoeit geluk
En snachts in bed sloap ik net komde geej op bezeuk beej meej
Mien bed is kalt mien kamer kaal en ik droêm hárd as staal
En geej ziet zacht ás dons ás vacht en ik drej meej um ow hin
En in ow èrm weer ik wèrm en droêm mien moeiste zin
Teveul gedoch te lang gewacht ik ging door op halve kracht
Der bleef niks mier oaver vaan dit schip, ut dreef langzaam tot èn stip
Tot èn peuntje aan d'n horizon, op enne oceaan zo groêt
Ik heb álles, overboart gegoeïd dun háve deen kwam noeit
Ut waar smerges vroeg, in Venlo hoêg tied um nao hoes te goan
Geej keek meej aan en ik keek ow aan van kiek os heer now stoan
Ik peek ow hand en ik lachte want, ow gezicht en owwe naam
En hoe geej keek, ow hoar wegstreek toen de zon aan d'n hiêmel kwaam