Skalmold Hefnd
Tindinum náð, titrar þar jörð undir fótum
Takmarkið þráð, glyrnurnar sýnir og klær, og hann hlær
Himinn ber við, hærra en drögum við spjótum
Höður, ég bið, mistiltein Loka mér fær, hann einn nær
Hlaupið er á, vopnin þau glitra og glóa
Gefjuni frá, herklæðin óvenju þétt, fjaðurlétt
Örlagastund, undir eins byrjar að snjóa
Undir þá grund, skelfir hvern bölvaðan blett, sérhvern klett
Öxina keyri ég niður í skítugan skrápinn
Skil hana eftir í undinni grafna á kaf
Getinn af Niflheimi geldur þú fyrir öll drápin
Goðin í nótt þangað fylgja við stjarnanna traf
Þrumunnar Þór
Eitt sinn ég þér mína hollustu sór
Þú ert mitt goð, stytta og stoð
Heljar við styrjöldum hef ekki roð
Gættu mín vel, hleyp ég mót Hel
Þar leynast hættur í sérhverjum mel
Allt getur gerst, Baldur nú berst
Verði það banamein, sáttur ég ferst
Baldur þú mér banar
Barðist vel og Þór veitti lið
Fífl að verkum flanar
Fer ég nú um Niflheimahlið
Deyja allir mínir árar
Örlög dís á kálfsskinn párar
Svartar nætur
Svíkja fætur
Svíður hönd er vatnið gárar
Sár er ég og sár ert þú
Sárir göngum burtu nú
Mið- í garði
Minnisvarði
Rís í ásatrú