Zuhal Olcay Yalan Da Olsa
Sokak ortasında bir kadın bar-bağırıyordu
Kendini arıyor, kendini soruyor bağırıyor
Sesi kulaklarımda bir kurşun gibi patlıyor
Yalan da olsa haklılar diyoruz ama
Bu da yetmiyor
Gece yarısı vardiyada işçiler tedirgin üşümekte
Işten değil, güçten değil, içten üşümekte
Zaman geçmekte, zaman gecikmekte, zaman üşümekte
Yalan da olsa birleşiyorlar ama
Bu da yetmiyor
Gece yarısı bir müzisyen evine yine geç dönüyor
Taksi parası bile yok cebinde ama evine dönüyor
Iki damla yaş geliyor gözlerinden cigarası sönüyor
Yalan da olsa zenginiz ya
Bu bize yetmiyor
Yalnızım yalnızlığım beni dinlemekte
Yalan da olsa ne var ki bu şarkıyı şarkıları söylemekte
Yalan da olsa içimden bir bulut akıp gidiyor
Yalan da olsa mutluyum ya
Bu bana yetiyor